De beelden van Marjan Lambers
Wie de beelden van Marjan Lambers bekijkt, treedt binnen in een heel eigen
wereld vol magische personages en raadselachtige figuren.
Een fantasierijke wereld waarin de kijker naar hartelust kan interpreteren
en associerën - een manier van kijken en ervaren waarmee de toeschouwer
voortborduurt op Lambers ‘eigen‘ manier van werken: zij gaat op intuïtieve
en associatieve wijze in het materiaal op zoek naar vormen die de gedachten
uit haar innerlijke wereld uitbeelden.
Vrijheid en avontuurlijkheid kenmerken haar werkwijze – en we zien en
voelen die direct terug in de beelden die daaruit voortkomen.
Met behoud van organische aspecten zoekt Lambers naar strakke composities,
waarin uiteindelijk niets overbodigs gebeurt: vrijheid en avontuur, gestuurd
door vormkracht en een groot gevoel voor balans en evenwicht.
In haar vroege werk maakte Lambers assemblages van de meest uiteen-
lopende materialen. Ze liet zich leiden door de spanningsvelden die de
verschillende karakters van materialen en vormen in combinaties met elkaar
opriepen. Vanuit die spanningen bouwde ze omzichtig haar verhaal op.
Zorgvuldig geprepareerd, met veel aandacht voor huid en kleur en in elk
detail afgewerkt, ontstonden verhalende constructies met een archetypische
uitstraling. Haar kleinplastieken uit die tijd zijn symbolische raadselachtige
objecten de het vermoeden geven van een functie, een verhaal dat zich niet laat verwoorden – maar dat we als toeschouwer direct vermoeden en voelen.
Het recentere werk straalt diezelfde ongrijpbare raadselachtigheid uit.
Het werk is abstracter, al vermoeden we nog personages, en de beelden
suggereren nog steeds die raadselachtige, archetypische ouderdom.
Lambers hanteert nu echter een totaal andere werkwijze.
Zij beperkt zich tot een materiaal en werkt van buiten naar binnen.
In hout en steen zoekt ze naar die vorm en zeggingskracht waarvan haar
intuitië zegt dat die er ergens in schuilgaat.
Ze werkt nog even zorgvuldig en gedetailleerd, maar ruimtelijker en
zintuiglijker dan voorheen. De nieuwe beelden verkennen voluit de sensuele
mogelijkheden van de ruimte en prikkelen de verbeelding.
Ze zijn aangenaam om je blik over rond te laten dwalen, zacht van karakter,
beweeglijk en grillig. Ze tasten om zich heen, zoals alleen voelende levende
wezens dat kunnen. Het werk toont een wereld in balans, die niet uitgaat
van het begrijpelijke, maar van het speelse en intuïtieve, met een
ontroerende en tegelijk vaak vrolijk stemmende vormenrijkdom.
Marco Kunst
Wie de beelden van Marjan Lambers bekijkt, treedt binnen in een heel eigen
wereld vol magische personages en raadselachtige figuren.
Een fantasierijke wereld waarin de kijker naar hartelust kan interpreteren
en associerën - een manier van kijken en ervaren waarmee de toeschouwer
voortborduurt op Lambers ‘eigen‘ manier van werken: zij gaat op intuïtieve
en associatieve wijze in het materiaal op zoek naar vormen die de gedachten
uit haar innerlijke wereld uitbeelden.
Vrijheid en avontuurlijkheid kenmerken haar werkwijze – en we zien en
voelen die direct terug in de beelden die daaruit voortkomen.
Met behoud van organische aspecten zoekt Lambers naar strakke composities,
waarin uiteindelijk niets overbodigs gebeurt: vrijheid en avontuur, gestuurd
door vormkracht en een groot gevoel voor balans en evenwicht.
In haar vroege werk maakte Lambers assemblages van de meest uiteen-
lopende materialen. Ze liet zich leiden door de spanningsvelden die de
verschillende karakters van materialen en vormen in combinaties met elkaar
opriepen. Vanuit die spanningen bouwde ze omzichtig haar verhaal op.
Zorgvuldig geprepareerd, met veel aandacht voor huid en kleur en in elk
detail afgewerkt, ontstonden verhalende constructies met een archetypische
uitstraling. Haar kleinplastieken uit die tijd zijn symbolische raadselachtige
objecten de het vermoeden geven van een functie, een verhaal dat zich niet laat verwoorden – maar dat we als toeschouwer direct vermoeden en voelen.
Het recentere werk straalt diezelfde ongrijpbare raadselachtigheid uit.
Het werk is abstracter, al vermoeden we nog personages, en de beelden
suggereren nog steeds die raadselachtige, archetypische ouderdom.
Lambers hanteert nu echter een totaal andere werkwijze.
Zij beperkt zich tot een materiaal en werkt van buiten naar binnen.
In hout en steen zoekt ze naar die vorm en zeggingskracht waarvan haar
intuitië zegt dat die er ergens in schuilgaat.
Ze werkt nog even zorgvuldig en gedetailleerd, maar ruimtelijker en
zintuiglijker dan voorheen. De nieuwe beelden verkennen voluit de sensuele
mogelijkheden van de ruimte en prikkelen de verbeelding.
Ze zijn aangenaam om je blik over rond te laten dwalen, zacht van karakter,
beweeglijk en grillig. Ze tasten om zich heen, zoals alleen voelende levende
wezens dat kunnen. Het werk toont een wereld in balans, die niet uitgaat
van het begrijpelijke, maar van het speelse en intuïtieve, met een
ontroerende en tegelijk vaak vrolijk stemmende vormenrijkdom.
Marco Kunst
