Biografie

Marjan Lambers (1951-2019) groeide op in Assen. Als kind logeerde ze geregeld bij familie op het platteland, waar ze genoot van het boerenleven en de mooie natuurgebieden van Drenthe. Misschien is al in deze periode haar liefde voor de natuur en interesse in organische processen en natuurlijke materialen ontstaan.

Na het afronden van de Havo vertrok zij naar Groningen waar zij de technische opleiding op de School voor Handvaardigheid volgde. Die bood haar echter onvoldoende mogelijkheden tot vrije artistieke expressie en de overstap naar de Kunstacademie Minerva lag voor de hand. Daar behaalde zij in 1978 haar diploma in de discipline beeldhouwen.

In 1979 vertrok Lambers naar Amsterdam, waar ze naast haar eigen werk, voornamelijk in mixed-media technieken haar artistieke activiteiten verbreedde. Ze ontwierp decors voor muzikale optredens van o.a. de theatergroep Samba Salad; voor Amber Film Productions en voor het Souterrain Theater van het Tropenmuseum in Amsterdam. Ook werkte zij mee aan de Holland Festival Produktie ‘De Ontdekking’ van Bruce Gray, die werd uitgevoerd in het Universiteitstheater van Amsterdam. In 2014 bouwde Marjan Lambers, in opdracht van Wim van Krimpen, een deel van het Haarlemse atelier van de schilder Kees Verwey na, in het kader van een overzichtstentoonstelling van zijn werk op de expositieruimten van de kunstenaarsvereniging Arti et Amicitiae in Amsterdam.

Na het behalen van haar pedagogisch-didactische akte in 1991 gaf Lambers geregeld lessen op Centra voor Kunstzinnige Vorming. Ook organiseerde ze workshops op haar eigen atelier, met name voor kinderen. Het Salto TV kinderkunstprogramma wijdde een speciale uitzending aan een cursus tekenen en schilderen met fotografische middelen, waarin de kinderen hun eigen negatieven ontwierpen en afdrukten. In Emmen werkte ze met de theatergroep Samba Salad een week aan een welzijns-project voor Roma kinderen met wie ze decors maakte voor hun eigen muziektheater voorstelling.

Door de jaren heen nam Marjan Lambers deel aan vele exposities en kunstenaars initiatieven. Vanaf 1995 was zij actief betrokken bij de ‘Open Ateliers’ in de Pijp in Amsterdam. Ze deed mee aan artistieke evenementen georganiseerd door ‘Schoorlse Kunsten’ in Noord-Holland (2002-2007) en aan de kunstroute in Broek en Waterland (2010). De intuïtieve relatie tot natuurlijke processen en materialen die haar beelden kenmerkt komt in deze landelijke omgevingen bij uitstek tot z’n recht. Naast deelname aan groepsexposities (o.a. kunstenaarsinitiatief Arts Place en kunstenaarsvereniging Sint Lucas) toonde Lambers haar werk ook in individuele tentoonstellingen in Galerie Imago, Galerie de Kunstzaak, en Galerie Plein 7, alle in Amsterdam.

Verder exposeerde ze o.a. op de internationale kunstbeurs Huntenkunst in Doetinchem en Varsselder, Galerie Kunsthuis 13 in Velp, Galerie Bianca in de Molen in Wassenaar, de beeldentuin van Dirk van Someren in Weesp en Galerie Omgeving in Borger. Haar werk bevindt zich in collecties van het rijk en gemeenten, het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam en van particulieren. Naar aanleiding van de tentoonstelling in Borger maakte TV Drenthe een filmportret van Marjan Lambers voor het programma Bartissimo in 2010. In een eerder portret van de kunstenaar (uitgezonden in het TV programma ‘Lopende Zaken’ van de VPRO, 1998) was zij geselecteerd als een van drie kunstenaars van wie het werk bijzondere aandacht verdiende.

In 1997 kwam er een ommekeer in de carrière van Marjan Lambers: zij raakte geïnteresseerd in het restauratievak. Het vakmanschap, de ambachtelijke materialen en technieken fascineerden haar. Ze liep stages en volgde verschillende workshops. Na een aantal kleinere opdrachten diende zich een bijzondere uitdaging aan. Bij de kunstenaarsvereniging Arti et Amicitiae werd een grote collectie Berlage meubels als cafémeubilair gebruikt die zeer dringend restauratie en onderhoud nodig had. Lambers accepteerde die opdracht en door de jaren heen hield ze zich met grote liefde en oog voor detail bezig met het herstellen van het meubilair in zijn authentieke originele karakter en robuustheid. Zij was 16 jaar verantwoordelijk voor het onderhoud en redde op deze manier deze unieke collectie.

Door al deze professionele bezigheden kwam Lambers’ eigen artistieke productiviteit onvermijdelijk onder druk te staan. Geregeld ontvluchtte ze de stad om tijd voor zichzelf te creëren en in complete afzondering in de stilte van de natuur te kunnen werken. Zo werkte ze drie jaar in Schoorl aan de rand van het bos in een zomerhuis – en daar ontstonden haar houten beelden. Toen zij in boerderijen op dieren ging passen diende zich een nieuwe periode van mixed-media werk aan, gestimuleerd door allerhande materialen die ze daar in de omgeving vond. Uiteindelijk huurde ze vier jaar lang een schuur in Muiden als atelier midden in de polder – een ideale retraite: een totaal andere wereld en toch op steenworp afstand van Amsterdam. De laatste paar jaar werkte zij weer in haar eigen atelier in de Amsterdamse Pijp en hield zich sinds 2015 uitsluitend bezig met beeldhouwen. In 2019 is zij overleden aan de gevolgen van kanker.

Jet van Dam van Isselt